In de Spotlight | De Vleugel

Hoeveel melodieën zou deze prachtige oude dame hebben voortgebracht? Hoeveel handen hebben de toetsen bespeeld? We weten het niet. Wat we wel weten is dat deze vleugel in 1917 is gebouwd door de vermaarde Duitse piano- en vleugelfabrikant Rudolf Ibach en in 1986 in bezit is gekomen van Hans, een musicus met opleiding conservatorium fluit.

Hans is in die tijd werkzaam als fluitist en heeft het daarnaast als fluitenmaker razend druk met het vervaardigen van houten replica’s renaissance- en barokfluiten voor musici uit heel Europa. “Ik was klankrestaurator”, zegt hij er zelf over. Vanaf het begin voelt Hans de druk van de snel oplopende wachtlijsten – van wel drie tot vier jaar – en het zit hem niet lekker dat het hem afhoudt van zijn werkelijke passie: het maken van muziek. Hans: “Ik was goed in mijn vak en het betaalde uitstekend, maar ik miste het musiceren.”

De muziekwereld opent zich

Bij toeval komt hij in die tijd terecht bij een klavecimbelbouwer in Amsterdam, waar deze vleugel staat te pronken en hij weet direct: dit is de kans om weer te gaan musiceren. “Met een piano of vleugel opent de wereld van de muziek zich”, vertelt Hans. “Je kunt alle partijen van muziekstukken erop spelen: harmonieën, orkestpartituren, alles is mogelijk. Anders dan met een fluit, viool of cello, waarmee je maar één melodie kunt spelen.” Als hij de prijs van 5000 gulden hoort, voor dit prachtige instrument waar in die tijd normaal gesproken toch zo’n 30.000 gulden voor gevraagd wordt, bedenkt hij zich geen moment en koopt hem ter plekke.

De vleugel krijgt vleugels

In de werkplaats, die de hele benedenverdieping beslaat van de woning waar de musicus met zijn vrouw woont in de binnenstad van Leeuwarden, krijgt de piano een prominente plek tussen de machines, houtvoorraden en instrumenten. Hans begint weer met zelf musiceren en organiseert een aantal keren een concert, waarbij een pianist op de pianovleugel speelt. De vleugel is nu oud en kan een opknapbeurt goed gebruiken, maar ooit had ze een prachtige melancholieke, donkere klank. Hans: “Prachtig wat zo’n pianist als een soort tovenaar uit de vleugel kon halen.”

Nieuwe kans

Alles is op te knappen. Maar het is niet meer aan Hans. “Ik zou het liefst altijd een vleugel in huis hebben, want het is natuurlijk een fantastisch instrument. Maar sinds een paar jaar heb ik een moderne, technisch volmaakte piano, die ik iedere dag vele uren gebruik voor mijn composities. Dat voldoet mij uitstekend. En de vleugel? Ik hoop werkelijk dat een liefhebber haar aanschaft en opknapt. Ze verdient het.”

-------------------------------------

Heb jij ook iets moois, leuks, bijzonders te vertellen over een voorwerp dat je inbrengt?
Laat het ons weten door te mailen naar mcouperus@omrin.nl of te bellen met onze verhalenverzamelaar Gerry via 06-26840579 en wie weet krijgt jouw object een mooie plek binnen de Recycle Boulevard, inclusief verhaal!